şimdi örtüleri örtme

şiar dergi, 38.  

2022 

 iç mahzeninin çapı hesaplanamamış bir sandığa

boylu boyunca uzanabileceği
bir yer inşa ediyor devlet
asıl yargıca yazılır bütün niyazlar ama
peçesi yırtılmış duyguların istilasından sonra
kimdir bilmediğim bir ele seslendim
-şimdi bütün örtüleri örtme başımdan ayağıma kadar.


kepaze bulduğum bu dünyada
ne kadar çirkin sey düştüyse önüme
arka perdede oynattım kendimi
ılıman bir iklimin yağmurunda güneşle tazelendim.
kimliksiz yaşamak serbestti
biraz ekmek, zeytin ve aşk
biraz su ve yoldaş
işte yalın ayak şimdi
hep koşmak ve ağlamak


çok yaşamışım evvelce annemin karnında
pek genç sayılmazdım böylelikle
fakat kucaklarda küçücüktüm.
dalgaların sesine kapıldım sonra bir zaman
şaşkınlıktan göz bebeklerim büyürdü hep benden önce.
derin deniz sakinleşince bir şeyler duydum bir gün
ben bir gün sakinleşince duyar oldum,

"Anladım ki, derin ve esrarengiz olan her sey susuyor
Anladım ki susan her şey derin ve heybetli..."



içine çökmüş bir adanın inlerine düştüm
kalpte çiğ ne varsa yerlere serdi içim
pişman mıydım adem (a.s) gibi sanmam
yaktım ve yakındım
yıkadım ve yıkandım
ilk tövbe kadar kızıl olmayan bir akik buldum
onu tanış bir avuca koymuşum gibi yumdum
-şimdi bütün akikleri sevdasız düşürtme gözlerimden avuçlarıma kadar.



..
ayağı soğuk bir yeri arıyormuşçasına
insan arıyor birini.
toprak gibi hem benden hem benimle
ilelebet.
çünkü insan ateştendi biraz.