hayat memat

  

  bütün kareleri mükemmel olmak zorundaymış gibi bir hayat tasarısına kaptırmışız kendimizi.

  tüm güzel mekanlar tüm güzel kameralarla ve işlevsel hikayelerle bir kümede toplanmış. iki gözümüzden başka görüş uzvumuz yok ise milyonların hayatını kim yaşamakta an ile? biz beraber bir hayatı değil bir dünyada yaşıyoruz. hayatlarımız, duygularımız ve dahi kendimiz o kadar biricikken, standardını belirli algoritmaların belirlediği düzende, gerçekliğimize bir ok atıldığını hissetmiyor muyuz hiç? 

  her rızkın en tatlısını tadan dil için, yinelenen bu zevkin ebedi bir başka temsilinin arzusu ne kadar arzuysa, onun kadar hakikatizdir.

     ''Hayat bizi aldatıyor, halbuki memâtımız

      Onun memesinden sütlerini emiyor.''

                                                        /Elmalılı Hamdi Y.

  paylaşmadığımız ne kaldı diye düşünüyorum bazen, sahih ve halis olan bir şeylerden. sanki yoğurt mayalamak için sütçüden litreyle süt almamış ve sütü de kaynatırken hiç taşırmamış gibi bir platformdayız. mükemmel değilken ve aslında öyle daha iyiyken, dağ gibi yerleri inletmemiz çok acı. çünkü düştüğümde gülümsemek değil ağlamak istiyorum; bu yozlaşmaktan soyula soyula soyu ve suyu çekilmiş bir nehir gibi ölmek istemiyorum dünya asrında. 

 bir hayat yaşanmış olsun istiyorum tüm nefesiyle toprağımda, ancak unutmak istemiyorum hepsi anlamlı bir meşgale burada.

  bugün varlığımız kimlere armağan olsun da yaşıyoruz zannedelim..