ilk değil

Milim milim kalbimi ören bir musibet;

Çokca tutulmuş bir beddua gibi

Peşimi hiç bırakmayacak kehanet

Hangi alemde, hangi annenin doğuramadığıyım?

Çok basit haykırışlar bunlar;

yer yarılsa içine girsem,

gök yarılsa kaybolsam,

Sonra diyoruz hep birlikte:

Kaybolsan,

susuzluktan küsecek çiçeklerin mi var?

Kaybolsan,

hangi sokak lambası söner?

Üzülmüyorsun eskisi gibi

Çünkü üzülmek senin için,

kalpteki ilk acıydı.

Bu ilk değilse,

nedir hissin?

Bilmiyorum.

Taşın hissi ne ise odur hissim.

Diyorum:

Hangi alemde, hangi annenin doğuramadığıyım?